358 Hessenberg Nijmegen
De Hessenberg is altijd een wat bijzondere structuur geweest binnen de stad. De Hessenberg heeft zowel morfologisch als in gebruik steeds getwijfeld tussen zelfstandigheid binnen het geheel en genuanceerde verbondenheid met de context. De Hessenberg is steeds zowel deel als geheel geweest.
Het plan voor de Hessenberg is uiteindelijk ontwikkeld op 3 parallelle maaivelden. Deze maaivelden lopen trapsgewijs op vanaf het peil van de Hessenberg, via een tussenniveau naar het peil van de Kroonstraat. In de richting parallel aan de Hessenberg (lange richting) zijn deze maaivelden geleidelijk en glooiend in elkaar verweven. In de richting dwars op de Hessenberg (korte richting) wordt het hoogteverschil herkenbaar en voelbaar genomen door middel van trappen en hellingbanen.
Op de 3 maaivelden staan rondom en aan het Weeshuis alzijdige bouwmassa’s gerangschikt op een dergelijke wijze dat op de Hessenberg een netwerk van (onder)doorgangen en opeenvolgende, aaneengeschakelde, gedifferentieerde openbare ruimtes ontstaat. De opstelling van de bebouwing dwars op de Hessenberg laat bovendien toe om de bezonning van de Hessenberg te garanderen. Tegenover de doorgaande gevelwand aan de noordgevel van de Hessenberg wordt ten zuiden een afwisselend gevelprofiel gezet van bebouwing die in hoogte, profiel en rooilijn/positie en ‘architectuur’ varieert. Gebouw wordt plint, plint wordt tuinmuur, tuinmuur wordt plein, plein wordt opnieuw gebouw…
Het nieuwe complex laat zich lezen met de herinnering aan de informaliteit, de ongedwongenheid van de immuniteit. De onderbouw van het complex kan langsheen de Hessenberg ingezet worden als een in- en uitspringende functionele plint die zich beurtelings in de straat zet, en/of zich rond een plein plooit. Een plint waarin onder andere kleine kantoor- en dienstfuncties, woon-werkcombinaties en galerijen hun plaats kunnen vinden.
De bebouwing, welke vorm geeft aan de openbare ruimte, is gevarieerd in de hoogte maar zoekt de referentiehoogte van respectievelijk het Weeshuis en de omgeving in de randen van het plan. Echter om deze aansluiting mogelijk te maken, wordt over de ruggengraat van het plan (as Kronenburgerpark/Achter de Carmel) de bouwhoogte opgevoerd tot negen bouwlagen in twee hoogteaccenten. De algemene planopzet zorgt ervoor dat deze hoogtes steeds genuanceerd en dus nooit confronterend ervaren worden in de openbare ruimte. De bebouwing aan de Hessenberg wordt kops en vingervormig gepositioneerd in functie van zon en licht voor de Hessenberg. De Hessenberg kent daarmee een open en doorbroken straatprofiel. Tenslotte helpen de drie opeenvolgende maaivelden ook in de hoogtewerking en de versterking van de ‘geografische beleving’ van deze plek: de Hessenberg.
Een deel van de gebouwen werd door biq stadsontwerp ontworpen, het inrichtingsplan werd door MTD landschapsarchitecten vormgegeven. Het project werd in 2013 genomineerd voor de Mies van der Rohe Award.
-
opdrachtgever
Ontwikkelingscombinatie Hessenberg (Heijmans Vastgoed en Hendriks Bouw en Vastgoed)
projectteam
Jan Verrelst, Elke Hoornaert, Stefan Braun, bOb Van Reeth, Filip Delanghe, Aglaia De Mulder
samenwerking Saarberg, Van der Scheer & Partners, Haarlem - biq stadsontwerp - MTD Landschapsarchitecten
periode
2002-2010
programma
106 appartementen, 1000m2 commerciële en kantoorruimtes, 224 ondergrondse parkeerplaatsen
Gerelateerde projecten
