424 Sint-Sixtus Abdij Westvleteren
Bij de zoektocht naar de essentie van de opgave is het functioneel programma slechts alibi. “We weten dat gebouwen slechts bedoeld zijn voor direct gebruik. Toch zijn we dankzij de geschiedenis ons ervan bewust dat architectuur een wereld vertegenwoordigt die getuigt van een collectieve wil sporen na te laten voor de toekomst”. “Dit is de culturele intentie van de bouwopgave. Het gebouw als uitdrukking van een mentaal beeld, als bemiddeling, tussenkomst tijdens een passage.” (bOb Van Reeth).
Bij dit bouwproject worden vijf thema’s gekoesterd: duurzaam, eenvoud, verinnerlijking, dierbaar en tijdloos. De ziel van een gebouw met de kwaliteit van het bouwheerschap, bij de culturele intenties en ambities van de bezieler van het project. Het gaat om de tegenstelling tussen het vluchtige en het blijvende, tussen het voorlopige en het bestendige. Casco is de structuur en de huid van het gebouw. Footprint en casco leggen de kiem voor wat zal volgen. Footprint is van zeer, zeer lange duur. Casco is van zeer lange duur. De bekleding van het gebouw wordt betrokken bij het casco omdat zij als huid deel is van de constructie en dus los van de willekeur van de vormgeving.
Duurzaam betekent dat in de architectuur de bereidheid om bewoond te worden, is vastgelegd. Het komt erop aan in de huidige bestemming die precieze maat te vinden en vast te leggen die zal mogelijk laten wat toch niet te voorspellen is.
Eenvoud is niet hetzelfde als simpel. Eenvoud is samengeperste complexiteit. Het verlangen naar eenvoud groeit met geduldige belangstelling. Zich ontdoen van het overbodige is niet zonder inspanning. De keuze voor wat wordt weggelaten, is net zo belangrijk, misschien wel belangrijker dan de keuze voor wat dan wel gemaakt wordt. Hoe meer je voelt wat er allemaal werd weggelaten, hoe groter de intellectuele voldoening.
De architectuur vertraagt de versnelling van onze beleving van de wereld en beschermt traagheid. Het beschermt tegen lawaai van geluid en beelden. Stilte als verzet tegen gerucht en tegen ruis. Architectuur die stilte vasthoudt en beschermt. Dit is de duiding van verinnerlijking. Het gebouw moet het gevoel in zich hebben voor de tijd van de dag; de tijd van de seizoenen door de stilte van het natuurlijk licht. Zich bewust omsloten weten. Thuis voelen.
Dierbaar is geen ontwerphouding maar wel een betrachting. Dierbaar kan geassocieerd worden met een reeks adjectieven: genereus, zorgzaam, integer, stil, liefdevol, studerend, zoekend, impliciet, inclusief, respectvol, bekommerd, bereid, aandachtig, begrijpend, collectief getuigend. Dierbaar betekent ook: de mogelijkheid zich te hechten aan, met zulke kwaliteiten dat ze geliefd worden door de bewoners. Waaraan men grote waarde hecht. Met waardigheid bekleed. De nieuwbouw in de abdij van Westvleteren wordt geen monument maar wel een moment van deze tijd wat dierbaar kan worden.
Elk nieuw gebouw lijdt onder het feit dat het nieuw is. Gelukkig heeft het gebouw context: het sluit aan op een oude plek bij bestaande gebouwen. Het gebouw heeft patina nodig. Stijlloos, niet modisch. Tijdloos is een kwaliteit die pas optreedt van zodra iets gedateerd begint te geraken. Tijdloos is ook begiftigd met een eigen vitaliteit. Tijdloos zijn gebouwen die door hun verschijningsvorm het pittoreske beeld van de moderne architectuur storen, zonder de gevoeligheid voor de eigen tijd te ontkennen.
-
opdrachtgever
Abdij Sint Sixtus vzw
projectteam
bOb Van Reeth
samenwerking.
Architectenkantoor Lambert -Vancoppenolle, Roeselare
periode
2006-2007
programma
Renovatie van de oude abdijkerk (450 m²) en nieuwbouw (1.550 m²) op het gelijkvloers, respectievelijk 300 m² en 950 m² op de verdieping op een kelderniveau (950 m²).
Gerelateerde projecten
