449 Derde Oosterparkstraat Amsterdam
Het gebouw aan de Derde Oosterparkstraat 145-149 vervangt drie vervallen negentiende-eeuwse appartementsgebouwen en is geconcipieerd als één Huis waarin negen appartementen zijn ondergebracht.
Het karakter, de gevelopbouw en de materialisering van het grotendeels nog aanwezige negentiende eeuwse weefsel zijn het uitgangspunt geweest bij het ontwerp van dit huis. De verfijning van de (baksteen) architectuur van de negentiende eeuwse bebouwing, de detaillering, het kleurgebruik en de materiële textuur, worden in de nieuwbouw opnieuw geïnterpreteerd, terwijl de gevelgeleding klassieke regels zowel volgt als verlaat. Daarmee wordt het huis een vanzelfsprekend deel van de straat, en deel van het beeld van de stad.
Het is op iedere manier een stedelijk huis: de formele bakstenen straatgevel onderscheidt zich duidelijk van de informelere, wit gepleisterde zij- en achtergevels. De maat van het huis en de typologie van de appartementen zijn duidelijk afwijkend van die van de aanpalende huizen. De entreedeur, onder het centraal in het gebouw aangebrachte Frans balkon, symboliseert het collectief karakter van dit appartementsgebouw. De constructie is als een duurzame, herbruikbare structuur geconcipieerd, met een dragende kern en dragende gevels, die een hergebruik en herindeling van de gebouwindeling toelaat.
Op de begane grond vloer zijn twee, halfverdiepte duplex-appartementen gelegen. Deze appartementen hebben een directe toegang vanaf de straat, en een tuin op volle grond. De centrale entree geeft toegang tot de hierboven gelegen zes appartementen in drie bouwlagen en een penthouse met twee dakterrassen.
De detaillering, materialen en kleurgebruik zoekt aansluiting bij de omliggende panden. Zo is gekozen om het raamkader, net als vroeger, zo slank mogelijk te maken, terugliggend metselwerk en kleine details. Daarnaast bevinden zich op de begane grond diepe witgeverfde kozijnen, waarmee het gebouw eveneens goed aansluit bij de andere panden die, overhoeks bekeken, eenzelfde aanblik hebben. Bovendien zijn de ramen vrij hoog, waardoor het lijkt alsof de woningen dezelfde hoogte als vroeger hebben terwijl de huidige standaard is gehanteerd. De aanleghoogte van de begane grondverdieping (onder het maaiveld) refereert aan de souterrains die in Amsterdam gebruikelijk zijn. Deze samenkomst van hoogtes (maaiveld en vloerpeil) zorgt voor een bijzondere relatie met de achterliggende tuin en het maaiveld en maakt ruimte voor een extra hoge entreehal.
De wit/groene tint voor de kozijnen en afwerking sluit overigens naadloos aan op de gebruikte baksteen. In de straat zijn veel verschillende tinten baksteen aanwezig. Voor het project is gekozen voor een groen/grijze baksteen, die goed in het straatbeeld past en het gebouw toch een eigen identiteit meegeeft. Een identiteit passend bij het verleden én het heden.
-
opdrachtgever
VDe Key-De Principaal
projectteam
Christine de Ruijter,Marco Arts
samenwerking
Buro van Nek Holslag
periode
2009-2012
programma
9 appartementen
Gerelateerde projecten
