740 Cadix B6 Antwerpen

Traditie
awg architecten beoogt steeds om bij elke architectuuropgave te vertrekken vanuit de traditie en het karakter van de context om vervolgens door studie hierop voort te bouwen en deze te versterken. Het resultaat zijn projecten van een onzekere tijdssprong, heden en verleden verbonden als basis voor de toekomst; een visie die aansluit bij deze opgave van verbinding. Immers het gebouw bevindt zich op een scharnierpunt van het Eilandje en verbindt de Cadix wijk met de Oude Dokken. De robuuste pakhuisarchitectuur van het Eilandje, met z’n overdekte straten (cfr. Felix pakhuis) als helder ordenend principe, zijn hierbij bijzonder inspirerend.

Context
Het project Cadix B6 bouwt verder aan de stedenbouwkundige ontwikkeling van de Cadixwijk, waarbij het perceel geprangd ligt tussen de hoek van twee dominante stadslanen, de Londenstraat in het zuiden en Kattendijkdok-Oostkaai ten westen van de kavel. De Catharina Pepijnstraat omlijnt het perceel langs de noordoostzijde. De geometrie van de plek is mede bepaald door de driehoekige vorm van het perceel. Het project houdt het midden tussen een bouwblok afmaken en een solitair gebouw realiseren. Verder ambieert het ontwerp een programmatorisch totaalconcept, waarbij het inzet op synergiën tussen functies over verdiepingen heen. Hierdoor creëert het project een levendige hub. In combinatie met de prominente gevel ontstaat met als gevolg een baken aan de ingang van de Cadixwijk.

Volumetrie
De centrale ontvangsthal speelt voor het publieke programma op de begane grond genereus in op de stedelijke animositeit van de locatie. De Londenstraat en de Kattendijkdok-Oostkaai kennen recentelijk opgeleverde grootstedelijke appartementsblokken. Terwijl de korrelgrootte van de Catharina Pepijnstraat individuele rijwoningen kent. Beide weerspiegelen een uitgesproken schaal en dynamiek. Daarnaast is door ontwerpend onderzoek van het Atelier Stadbouwmeester de volumewerking bepaald; in verhouding van de omgeving. Het getrapt volume is opbouwend uit twee, drie en vier langs de noordzijde, naar drie tot vier lagen aan de zuidzijde, met een hoekaccent van zeven bouwlagen. Dit maakt mogelijk om de beide schaalgroottes met elkaar te verbinden. Verder is het gebouw verfijnd en gesculpteerd op basis van onder andere zichtlijnen en een zonnestudie, zonder de constructieve logica te verliezen.

Ordenend Principe
De draagstructuur heeft zijn oorsprong in het contextueel ordeningsprincipe, waardoor de constructie helder en leesbaar oogt. Het ontwerp omvat twee uiteenvallende hiërarchische delen, gescheiden en verbonden door een genereuze tussenruimte. Deze tussenruimte creëert een diagonaal doorzicht doorheen de publieke plint, waaraan een foyerruimte, handelsruimtes en een grand café zijn geschakeld. Een loodrecht en evenwijdig raster verdeelt aan weerszijde van de centrale tussenruimte het gebouw in twee L-vormige volumes. Deze zijn de dragers van het concept en behelzen de dienende ruimtes, de circulatie en de bouwtechnische lokalen. De door de L-vorm ingesloten, deels dubbel hoge verbindingsruimten en dakterrassen grenzen aan de stadslanen en tonen de levendigheid van het programma, uitkijkend over de directe omgeving van Cadix.

Beeldkwaliteit
Het beeldkwaliteitsplan van het Eilandje vraagt om een monochrome en stoere uitstraling. Daarbij refereert de gevelbekleding naar de no-nonsense architectuur van de industriële pakhuizen en loodsen van de oude Antwerpse haven. Een ton sur ton samenspel van roodbruine koperkleur voor de gevelbekleding en raamkaders en de glazen borstweringen geven het gebouw een ingetogen rijkdom. Grote verticale openingen capteren enerzijds zoveel mogelijk daglicht, anderzijds bieden ze uitzichten naar de stad. De gevel kent evenzeer een repetitieve en modulaire maatvoering, wat de mogelijkheid biedt om te variëren met aansluitingen van de binnenwanden. Met als gevolg kan de kantoorfunctie in een latere fase wijzigen in woningplattegronden, een voorwaarde voor flexibele en duurzame architectuur. De gevelrepetitie verleent zich goed tot prefabricatie, wat zowel bouwtechnische, economische als financiële voordelen oplevert. Door in te spelen op de ritmiek, maar ook door de schuine richtingen levert de gevel een fraai schaduw- en lichtspel op in wisselende dag- en jaargetijden. De subtiele luifel langs de noordoostzijde trekt bezoeker langzaam naar binnen. Gevels in de Catharina Pepijnstraat kennen een sterke fragmentatie, waardoor het bouwvolume er een meer ingetogen vormgeving krijgt. Door in te spelen op het grafisch spel van de driehoek, zijn de façades in de Londenstraat en de Kattendijk-Oostkaai, van een andere plasticiteit dan deze aan de noordoostzijde. Door het rigoureus gebruik van een beperkt pallet aan materialen, in alle details van het gebouw, ontstaat een sfeer van rust, eenvoud, degelijkheid en duurzaamheid.

-

opdrachtgever
Van Wellen RED
projectteam
Geert Driesen, Tim van der Wegen, Stef Verhees, Pieter Van Landeghem, Tim Van Bogaert, Erik van de Scheur en Hanne Verbauwhede
periode
2019-heden
programma
Een kantoorgebouw van 3.500m² met een gemengd stedelijk programma in de plint.

Gerelateerde projecten